KURTULDUĞUMUZ
zaman öğrendik ki, adanın adı Malta idi.
2.
Ve barbarlar bize görülmemiş insanlık gösterdiler; çünkü yağmakta olan yağmur
ve soğuktan dolayı ateş yakıp hepimizi kabul ettiler.
3.
Pavlus bir çok çalı toplıyıp ateşin üzerine koyunca, sıcaktan bir engerek çıktı
ve onun eline yapıştı.
4.
Barbarlar hayvanı onun eline asılmış görünce, birbirlerine dediler: Her halde
bu adam katildir; denizden kurtuldu ise de, Adalet onu yaşamağa bırakmadı.
5.
İmdi hayvanı ateşe silkerek attı, ve bir ziyan görmedi.
6.
Fakat onlar, Pavlusun şişmesini, ve yahut ölü olarak ansızın yere düşmesini
bekliyorlardı; fakat çok bekledikten sonra ona zararlı bir şey olmadığını
görünce, fikirlerini değiştirdiler, ve: O bir ilâhtır, dediler.
7.
O yerin yakınlarında adanın reisi Publius denilen adamın çiftlikleri vardı; o
bizi kabul edip üç gün nezaketle misafir etti.
8.
Publiusun babası ısıtmadan ve kanlı ishalden hasta yatmakta idi; Pavlus onun
yanına girdi, ve dua edip ellerini üzerine koyarak kendisini iyi etti.
9.
Ve bunun üzerine, adada olan başka hastalar da gelip şifa buldular;
10.
onlar da bize ziyadesile hürmet edip denize açıldığımız zaman, muhtaç olduğumuz
şeyleri gemiye koydular.
11.
Adada kışlamış olan İkiz Kardeşler alâmetli bir İskenderiye gemisile üç ay
sonra denize açıldık.
12.
Sirakusa uğrıyarak üç gün kaldık.
13.
Oradan bir devir yapıp Regiuma geldik; bir gün sonra cenup yeli çıktı, ve
ikinci günü Puteoliye geldik;
14.
orada kardeşler bulduk, ve yedi gün yanlarında kalalım diye bize yalvardılar;
ve böylece Romaya geldik.
15.
Kardeşler haberimizi alınca, oradan Appius Çarşısına ve Üç Hanlara kadar bizi
karşılamağa geldiler; Pavlus onları görünce, Allaha şükretti, ve cesaret buldu.
16.
Romaya girdiğimiz vakit,* kendisine bekçilik etmekte olan askerle beraber
ayrıca oturmak üzre Pavlusa müsaade olundu.
*Bazı
eski metinler ilâve ediyorlar: yüzbaşı
mahpusları ordugâh kumandanına verdi; fakat
17.
Ve vaki oldu ki, üç gün sonra Yahudilerin ileri gelenlerini bir araya çağırdı,
ve toplandıkları zaman, kendilerine dedi: Kardeşler, ben kavma veya
atalarımızın âdetlerine karşı bir şey yapmadığım halde mahpus olarak
Yeruşalimden Romalıların ellerine verildim;
18.
onlar da beni sorguya çekerek salıvermek istediler, çünkü beni öldürmek için
bir sebep yoktu.
19.
Fakat Yahudiler buna karşı söyledikleri zaman, milletimden bir şikâyetim yokken
davamı Kaysere arzetmeğe mecbur oldum.
20.
İmdi bundan dolayı görmek ve konuşmak için sizi davet ettim; çünkü İsrailin
ümidi için ben bu zincirle bağlıyım.
21.
Onlar da kendisine dediler: Senin için Yahudiyeden mektuplar almadık, ve
kardeşlerden biri buraya gelip bize bildirmedi, yahut senin için kötü bir şey
söylemedi.
22.
Fakat düşündüğün şeyleri senden dinlemek isteriz; çünkü bu fırka için biliyoruz
ki, her yerde ona karşı söylenilmektedir.
23.
Ve ona bir gün tayin edip oturduğu eve yanına çok kimseler geldi. Allahın
melekûtuna şehadet ederek Musanın şeriatinden ve peygamberlerden İsa için
onları ilzam eyliyerek sabahtan akşama kadar kendilerine anlattı.
24.
Söylenen şeylere bazıları inandılar, ve bazıları inanmadılar.
25.
Ve birbirlerile anlaşamıyınca, Pavlus şu sözü söyledikten sonra gittiler:
Ruhülkudüs İşaya peygamber vasıtası ile atalarınıza şöylece iyi söyliyip
demiştir:
26.
“Bu kavma git ve söyle:
İşittikçe
işiteceksiniz de, hiç anlamıyacaksınız;
Ve
gördükçe göreceksiniz de, hiç seçmiyeceksiniz;
27.
Çünkü bu kavmın yüreği kalınlaştı,
Ve
kulakları ile ağır işittiler,
Gözlerini
de kapadılar;
Olmıya
ki, gözlerile seçsinler,
Ve
kulakları ile işitsinler,
Yüreklerile
de anlasınlar,
Ve
tekrar dönsünler, de
Ben
onlara şifa vereyim.”*
*İşaya
6:9, 10.
28.
İmdi bilmiş olun ki, Allahın bu kurtarışı Milletlere gönderilmiştir, ve onlar
dinliyeceklerdir.*
*Bazı
eski metinlerde 29 uncu âyet
ilâve olunmuştur:
29.
Bu şeyleri söyleyince, Yahudiler arasında
çok çekişerek gittiler.
30.
Ve kiralamış olduğu kendi evinde tam iki yıl kaldı, ve yanına gelenlerin
hepsini kabul ediyordu;
31.
ve Allahın melekûtunu vâzederek Rab İsa Mesih hakkındaki şeyleri bütün
cesaretle ve kimse mani olmıyarak öğretiyordu.